Tyle rzeczy mnie ominęło, na szczęście będą następne ładne dni, a ja będę miała towarzystwo na spacery po lesie w osobie mojego syna. Tak szybko minęła  wiosna. Niestety, w tym sezonie nie miałam czasu na obserwacje budzącej się do życia przyrody, ale za to mogłam zauważyć jak rośnie mój syn, a te chwile nie powtórzą się już nigdy. Ponieważ moje oczy tęsknią za wpatrywaniem się w płatki kwiatów, w zielone łodygi i powiewające liście postanowiłam udekorować moją kanapę wiecznymi kwiatami ze starych zasłon.

A jednak! Zdążyłam pooddychać rozchodzącym się po ogrodzie zapachem bzów.